Corrosie van enkele nikkellegeringen in anorganische zuren
Nikkellegeringen bieden uitstekende weerstand tegen bepaalde chemicaliën en sommige zijn zeer veelzijdig en kunnen worden gebruikt voor complexe processen en afvalstromen. Zo zijn de veelzijdige legeringen veel minder gevoelig dan roestvast staal voor scheurvormende spanningscorrosie, putcorrosie en spleetcorrosie in hete, chloridehoudende oplossingen. Nikkellegeringen behoren tot de weinige materialen die bestand zijn tegen warm HF-zuur.
J.P. Heylen
Indeling
De nikkellegeringen kunnen worden ingedeeld naar de hoofdlegeringselementen:
- Nikkel: voornamelijk voor basische oplossingen.
- Nikkel-koper: bedoeld voor niet al te agressieve, reducerende oplossingen, met name waterstoffluoridezuur.
- Nikkel-molybdeen: voor sterke, reducerende media.
- Nikkel-ijzer-chroom: voor oxiderende oplossingen.
- Nikkel-chroom-silicium: voor zeer sterk oxiderende media.
- Nikkel-chroom-molybdeen: veelzijdige legeringen voor tal van milieus.
De termen reducerend en oxiderend slaan op de aard van de reactie op de kathodische oppervlakken tijdens corrosie. Reducerende oplossingen zoals HCl geven in het algemeen waterstofontwikkeling aan de kathodische oppervlakken. Oxiderende oplossingen zoals HNO3 veroorzaken kathodische reacties met hogere potentialen.
Koper, molybdeen en wolfraam verhogen alle de corrosieweerstand van nikkel. Daar komt nog bij dat molybdeen en wolfraam vanwege hun grote atoomdiameters als gevolg van substitutieharding een bijdrage leveren aan de verhoging van de sterkte van de legering. De rol van chroom is hetzelfde als in roestvast staal; het bevordert de vorming van passieve oppervlaktelagen in de aanwezigheid van zuurstof. Dergelijke passieve lagen hinderen het corrosieproces. Indien toegevoegd, is ijzer ook van invloed op de passiviteit. Silicium heeft een gunstige invloed bij hoge corrosiepotentialen, waarbij chroomrijke passieve lagen zich niet kunnen handhaven. Het element biedt goede bescherming door het vormen van beschermende siliciumrijke...