Aluminium Vliesgevels
Een vliesgevel is een niet-dragende gevel die vóór de draagconstructie langs wordt aangebracht. Een vliesgevel is slechts een omlijsting van het skelet. Omdat de verdiepingsstructuren hierdoor minder of niet zichtbaar zijn, worden vliesgevels ook wel gordijngevels of continue gevels genoemd. Er bestaan zuivere en onzuivere varianten (warm en koud), waarbij de niet-dragende gevel meer of minder los van de draagconstructie staat. Een vliesgevel is bedoeld om horizontale belastingen (wind) door te geven. Deze belastingen worden overgedragen op het hoofdbouwwerk via bevestigingen aan vloeren of kolommen van dat gebouw. De vliesgevel is ontworpen om binnendringen van lucht en water tegen te gaan, windkracht en seismische krachten te weerstaan en om zijn eigen gewicht te dragen.
A.J. Schornagel
Vliesgevels worden typisch ontworpen met geëxtrudeerde aluminium delen, hoewel de eerste vliesgevels van staal waren gemaakt. Het aluminium frame wordt doorgaans gevuld met glas, dat een architectonisch goed ogend bouwwerk oplevert en profijt trekt van heersend daglicht. Andere vullingen van het frame zijn onder andere steen, metaalplaten, louvres en bedienbare vensters of roosters. Vliesgevels verschillen van puien omdat ze zijn ontworpen om een aantal verdiepingen te omspannen en ze houden rekening met vereisten zoals thermische uitzetting en inkrimping, bewegingen van het gebouw, waterafleiding en thermische efficiëntie voor economisch verwarmen, koelen en verlichten van het gebouw.
Geschiedenis
Tot aan het midden van de negentiende eeuw werden gebouwen opgetrokken met buitenmuren die de last van het gehele bouwwerk torsten. De ontwikkeling en het uitgebreid gebruik van constructiestaal en later gewapend beton stond het gebruik van betrekkelijk slanke kolommen toe voor het dragen van de totale belasting, en waren de buitenmuren niet langer nodig voor dit doel. De buitenmuren hoefden niet langer dragend te zijn en konden lichter en opener worden...