Vloeiboren
Bij verbinden van metalen wordt in de techniek veelal gedacht aan lassen, Waarbij een verbinding tot stand gebracht wordt door het smelten van de te verbinden materialen, vaak onder gebruikmaking van een gesmolten lastoevoegmateriaaL Door het lassen worden de eigenschappen van de te verbinden materialen over een klein gebied, de warmte-beïnvloede zone, gewijzigd. Immers de eigenschappen van materialen, bijvoorbeeld van de diverse aluminiumsoorten, zijn verkregen door het volgen van speciale procedures. Vaak bestaan deze uit een combinatie van warmtebehandelingen (veredelen en/of teruggloeien) en deformatie (koud walsen, extrusie). Bij lassen moet dan ook rekening worden gehouden met de veelal negatieve invloeden van de warmte-inbreng op de eigenschappen van de materialen direct naast de las. Deze negatieve invloeden, tezamen met de kosten van het lassen, kan bedrijven doen besluiten om te kiezen voor toepassing van andere verbindingen, zoals de mechanische verbindingen. Voorbeelden van mechanisch verbinden zijn klinken, schroeven en bouten. Soms is het dan nodig dat één van de te verbinden delen van schroefdraad wordt voorzien. Dit kan door het aanlassen van een moer, het tappen van schroefdraad in een voor dat doel geboord gat, of door het zogenaamde vloeiboren gevolgd door het vloeitappen van schroefdraad.
ir. Lammert Brantsma, EWE;
Het vloeiboren
Vloeiboren is een methode om relatief dunwandige metalen werkstukken te voorzien van busvormige gaten met een lengte van 3 tot 4 maal de materiaaldikte, waarin bijvoorbeeld schroefdraad kan worden aangebracht. Zo kan op relatief eenvoudige wijze en tegen een lage kostprijs een boutverbinding tot stand worden gebracht. Het vloeiboren bestaat uit het 'boren' van een gat in een onderdeel met een 'boor', bijvoorbeeld een Flowdrill (dit is een geregistreerd handelsmerk van de firma Flowdrill b.v. te Utrecht) met een cilindrisch polygonaal deel en een conisch polygonaal deel (zie afbeelding 1)....