Het bestrijden van roestvorming op roestvast staal

In de praktijk blijkt vaak hoezeer men er onterecht van uitgaat dat roestvast staal een onderhoudsvrij materiaal is omdat het immers een roestvrij materiaal zou betreffen. Hier begint het eigenlijk al gelijk fout te gaan want het is niet roestvrij maar roestvast. Het begrip ‘roestvrij’ is alleen voorbehouden aan edele metalen zoals goud en platina die een positieve potentiaal hebben in de edelheidreeks. Onedele metalen zoals ijzer en zink hebben een negatieve potentiaal. Roestvast wil zeggen dat het materiaal een zekere vastheid geniet tegen corrosie mits men aan de voorwaarden voldoet. Daarom kan roestvast staal op zich best een mensenleven mee mits men deze voorwaarden respecteert.

Onderhoudsplan
 

Alleen de dunne chroomoxidehuid op roestvast staal heeft een positieve potentiaal maar niet het onderliggende moedermateriaal (matrix) want dat is en blijft negatief. De oxidehuid is slechts 10 tot 15 nanometer dik en d.w.z. dat men deze passieve huid goed moet verzorgen anders kan deze bezwijken met bijvoorbeeld putcorrosie tot gevolg. Daarom is de inslag van ijzerdeeltjes door het slijpen van koolstofstaal zo funest omdat de vonkenregen in zal slaan op het oppervlak waardoor er geactiveerde plekjes ontstaan. Deze gaan dus corroderen met besmettingscorrosie (contaminatie) tot gevolg. Eenmaal gevormde corrosieplekken zullen verder gaan corroderen zodra er een elektrolyt (dus ook water) op dit oppervlak terecht komt volgens de natchemische formule 2Fe + 2H2O + O2 à 2Fe(OH)2. Het gevormde ijzerhydroxide is dan de bruine roest die men te zien krijgt. Deze plaatselijke ‘chemische boormachientjes’ kan men alleen stoppen door de vervuiling van koolstofstaal grondig te verwijderen maar het zal ook duidelijk zijn dat voorkomen altijd beter is dan genezen. Een van de grootste voorwaarden om roestvast staal in goede conditie te houden is een goed onderhoudsplan. Juist onder vuilafzettingen en in dode hoeken is roestvast staal extra gevoelig voor corrosie omdat...